Recensie
Dat de foto van een jonge Geert Wilders op de cover van de catalogus prijkt, is een teken dat de organisatie van Art Amsterdam zich zorgen maakt over de toekomst van kunst in Nederland en de rol van de regering en de PVV daarin. De beurs zelf is geen toonbeeld van armoede. Ze is zelfs beter dan vorig jaar.
Art Amsterdam is de grootste beurs voor moderne en hedendaagse kunst in Nederland. Niet minder dan 133 galeries uit Europa, Noord-Amerika en Azië tonen er een greep uit hun kunstaanbod. En met een dergelijke groot aanbod uit uiteenlopende landen is de kans dat eentonigheid op de loer ligt niet heel groot.
Een rondgang over de beurs levert verschillende indrukken op. Sommige werken zijn simpelweg mooi, andere hebben iets onheilspellends over zich en weer andere werken ernstig op de lachspieren. De Incarnations van de Canadese kunstenaar Louis Fortier hebben een sterke aantrekkingskracht, maar stoten gelijktijdig af. Zijn gezichten zijn verwrongen en lijken rechtstreeks uit de hel van Dante Alighieri afkomstig. Van de (bloederige) figuren van de Zuid-Koreaanse Sung-Myung Chun straalt evenmin vrolijkheid af.
De stand van de niet om haar diervriendelijkheid bekende Tinkebell is dit jaar minder schokkend dan de vorige maal, toen er een onthoofde kat lag. Maar met dat beeld nog steeds op het netvlies is een nevenstaand kunstwerk van Birgit Verwer onverwacht grappig: een opgezette vos, staand op bierkratten, die een elektronisch paneel bedient.
De beurs wordt uiteraard ook bezocht door kunststudenten en daarom kan het zomaar gebeuren dat je als nietsvermoedende toeschouwer wordt gevraagd te poseren voor een kunstproject. De auteur van dit stuk keek kunst terwijl Beatrice Puijk hem filmde. Alles kan op Art Amsterdam. En misschien is zij over enkele jaren hier ook een van de vertegenwoordigde kunstenaars.
Art Amsterdam, nog t/m zondag 15 mei in Amsterdam Rai
Waardering: @@@@@@@@@@