0
0
Museum Beelden aan Zee in Den Haag toont van 30 januari tot en met 3 juni de collectie Lipchitz uit het Israel Museum in Jeruzalem. Het is dan de eerste keer dat deze verzameling van 75 bronzen objecten buiten Israël te zien.
Jacques Lipchitz (1891-1973) geniet vooral bekendheid als vertegenwoordiger van het kubisme en geldt als een van de belangrijkste beeldhouwers van de twintigste eeuw. Toch is er de afgelopen dertig jaar in Nederland geen groot overzicht van zijn werk te zien geweest.
De in Litouwen geboren Lipchitz vertrok in 1909 naar Parijs, waar hij studeerde aan de École des Beaux-Arts en de Academie Julien. In de Franse hoofdstad ontmoette hij Pablo Picasso, Alexander Archipenko en Juan Gris. Beïnvloed door hun werk en dat van Umberto Boccioni en Raymond Duchamp-Villon maakte hij zijn eerste kubistische beelden, die hij in 1913 tentoonstelde tijdens de Salon d’ Automne. In de jaren daarna werden zijn sculpturen steeds abstracter.
In de Tweede Wereldoorlog moest Lipchitz Frankrijk ontvluchten. Met hulp van de journalist Varian Frey wist hij aan het Naziregime te ontsnappen en ging hij naar Amerika. Na de oorlog bleef hij daar wonen en werken.
Twee jaar voor zijn dood werd, ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag, de collectie Lipchitz door diens broer aan het Israël Museum geschonken. De verzameling geeft een goed overzicht van de stilistische ontwikkeling die Lipchitz als beeldhouwer doormaakte.
Hoogtepunten van de expositie in Museum Beelden aan Zee zijn onder meer de voorstudies voor zijn beroemde Stilleven met gitaar uit 1914 en het kunstwerk Bellerophon taming Pegasus, dat hij tussen 1964 en 1973 maakte voor de Columbia University in New York. Dat beeld wordt algemeen als een van zijn laatste meesterwerken beschouwd.
