0
0
Recensie
“Ja, dat lijkt mij wel wat”, antwoordde Daniël Lohues toen het Drents Museum hem vroeg of hij een tentoonstelling wilde samenstellen. Hij dook het depot in en verzamelde objecten waarmee hij het verhaal vertelt van Zuid-Oost Drenthe, de streek waar hij weg komt.
Door: Evert-Jan Pol
Lohues (1971) is een voor de hand liggende keuze als gastconservator van een expositie over Drenthe. De zanger ademt Drenthe, waar hij werd geboren en nog steeds woont. De taal waarin hij zijn liedjes ten gehore brengt – vroeger als zanger van de band Skik en tegenwoordig als soloartiest – is meestal het Drents. Bovendien is hij gefascineerd door historie. “Omdat je pas weet waar je heen gaat, als je weet waar je vandaan komt.”
De expositie Hier kom ik weg neemt de bezoeker mee op een chronologische reis door de geschiedenis van de noordelijke provincie. Waar in de oertijd al Neanderthalers woonden, getuige een minimaal 55.000 jaar oude vuistbijl, het oudste object uit de collectie van het Drents Museum.
Het Trechterbekervolk woonde eveneens in wat nu Drenthe heet. Aan deze mensen hebben we de hunebedden te danken, die in Nederland alleen in Drenthe voorkomen. Verwacht in de tentoonstellingzaal echter geen hunebedden – die zijn verderop in het wild te zien – maar wel trechterbekers. Aan deze trechtervormige potten dankt dit prehistorische volk zijn naam.
Lohues selecteerde voor ‘zijn’ expositie een boeiende mix van archeologische vondsten (zoals een Frankisch zwaard en een houten boomstamput) en nieuwere kunst. Waardoor ze interessant is voor zowel liefhebbers van geschiedenis als kunstfans. Die laatste groep kan blij worden van onder meer het schilderij De Turfschuit van Vincent van Gogh. Niet het mooiste werk van de schilder, maar hier wel op zijn plek, omdat Van Gogh het in Drenthe maakte. Het werk hangt naast twee bruiklenen uit het Van Gogh Museum: een brief van Vincent aan Theo, met daarin schetsen voor dit schilderij en Keuterij in Drenthe (de andere bruikleen). Heel fijn dat deze drie bij elkaar horende objecten eens samen te zien zijn.
De Turfschuit is een van de weinige stukken op de tentoonstelling die een permanente plaats in het museum hebben. Veel objecten bevinden zich normaal in het depot. Dat geldt bijvoorbeeld voor twee schilderijen uit de jaren ’80 van S. Drost. Geen topwerken, maar wel leuk om naar te kijken. Dergelijke stukken, die niet vaak een groot publiek krijgen, maken deze expositie interessant en aantrekkelijk.
Maar misschien had de tentoonstelling iets minder ruim opgezet kunnen worden. Nu lijkt ze kleiner dan ze in werkelijkheid is.
Daniël Lohues – Hier kom ik weg, t/m 9 november in het Drents Museum, Assen
Waardering: @@@@@@@@@@
