0
0
Recensie
Even lijkt het alsof Pablo Picasso zelf rondloopt in Museum Beelden aan Zee in Scheveningen, maar hij blijkt een suppoost, die verrassend veel wegheeft van de Spaanse schilder. Een passende verschijning in deze tentoonstelling met keramiek van de beroemde kunstenaar.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Picasso (1881-1973) kijkt ons vanaf de muren wel voortdurend aan. Grote zwart-witfoto’s tonen hem tussen het keramiek dat hij ontwierp en beschilderde. Het grote publiek mag hem vooral kennen als schilder, maar hij maakte ook de nodige driedimensionale werken. Na de oorlog ontdekte hij in het Zuid-Franse dorp Vallauris keramiek als medium. Die kustplaats stond en staat bekend om haar pottenbakkerijen.
Hij had zich tot die tijd vaak beklaagd over de vergankelijkheid van verf en de duurzaamheid van keramiek trok hem daarom aan. Bovendien stelde het hem in staat kleurrijke sculpturen te maken. Een mooie bijkomstigheid was dat hij met dat materiaal seriematig kon werken. Hij vond het geweldig dat meer mensen van zijn kunst konden genieten.
Vrouwen en dieren komen veelvuldig voor in Picasso’s oeuvre en spelen dus ook een belangrijke rol in zijn keramiek. Als liefhebber van het Spaanse stierengevecht decoreerde Picasso zijn keramiek ook met stieren, torero’s, picadors en paarden. En de uil was eveneens een favoriet dier. Het verhaal gaat dat er op een dag een uil het Château Grimaldi in Antibes binnenvloog, terwijl Picasso daar aan het werk was. Picasso promoveerde de kleine nachtvogel vervolgens tot zijn lievelingsmodel.
De tentoonstelling laat goed zien hoe Picasso zijn eigen draai gaf aan het keramiek. In samenwerking met meesterpottenbakker Jules Agard maakte hij bijvoorbeeld moderne tanagra’s. Die waren gebaseerd op vrouwensculpturen die in de vierde eeuw voor Christus in het Griekse stadje Tanagra werden gemaakt. Agard vervaardigde flessen en Picasso voegde in de natte klei figuren toe. Zo veranderde hij een eenvoudige fles in een sierlijke beeldje van een vrouw.
Ook werkte de kunstenaar graag met gevonden voorwerpen. In de tentoonstelling komen enkele keramische voorbeelden voorbij. Die laten zien dat zelfs de meest alledaagse objecten kunnen veranderen in kunstvoorwerpen. Erg leuk is een aan twee zijden beschilderde baksteen (Twee profielen van Francoise Gilot).
De tentoonstelling biedt een mooi en gevarieerd overzicht van Picasso’s keramische objecten, maar doordat alle stukken zijn verspreid over één ruimte, oogt die wel heel vol. Alsof we ons in een drukke fabriekshal of pottenbakkerij bevinden. Echt rustig is het allemaal niet. Enkele scheidingswanden hadden al veel verschil gemaakt.
Tussen alle keramische stukken vallen vier sculpturen van andere materialen op, zoals een indrukwekkende bronzen geit. Het is niet helemaal duidelijk wat ze in deze setting te zoeken hebben. Hoe mooi ook, ze lijken per abuis beland in een verhaal over Picasso’s keramiek.
Toch is de expositie zeker de moeite waard, want zoveel keramiek van Picasso zul je in Nederland niet vaak bij elkaar zien. En de locatie is uitermate passend: Picasso maakte veel keramiek aan zee en waar beter kan dat getoond worden dan aan zee.
Picasso aan Zee – Keramiek & Sculptuur, t/m 5 maart in Museum Beelden aan Zee, Scheveningen
Waardering: @@@@@@@@@@
