0
0
Recensie
Singer Laren is een museum met werk van onder anderen Jan Sluijters, Gustave De Smet, William Singer uiteraard en Auguste Rodin (De Denker). In de zalen verwacht je niet zo snel ‘moderne’ kunstuitingen als video’s. Voor de overzichtstentoonstelling van de Nederlandse fotograaf Desiree Dolron maakte het een uitzondering.
Door: Evert-Jan Pol
In de mede door haar samengestelde expositie presenteert Dolron (1963) enkele nooit eerder vertoonde videowerken. Het mooiste is zonder twijfel Uncertain TX, dat de toeschouwer meeneemt op een tocht door een moerassig woud. De beelden van verdronken bomen zijn prachtig en de bijbehorende doordringende soundtrack volmaakt de desolate sfeer.
Het werk van de fotograaf kenmerkt zich door de rust die het uitstraalt. De fotoserie Te dí todos mis sueños (Ik gaf je al mijn dromen) uit 2002-2003 omvat behalve portretten ook foto’s van door mensen verlaten interieurs en landschappen. Daarmee schetst Dolron een bijzonder en soms beklemmend sfeerbeeld van het leven op Cuba.
Ook haar portretten zijn uitermate verstild en mede daardoor enorm fascinerend. Op een van de foto’s uit de serie Xteriors kijkt een meisje uit het raam. Wij zien niet wat zij ziet, maar getuige haar gezichtsuitdrukking is het belangwekkend. Ook andere portretten roepen vragen op. Waarom staat het kleine meisje daar in de gang en wie zijn die twee mensen achter haar? En wat is er aan de hand met de roodharige jongen?
Door het ontbreken van begeleidende teksten zijn de voorstellingen nog mysterieuzer. De kijker ziet zich ‘gedwongen’ er een eigen interpretatie op los te laten. Dat maakt de foto’s en daarmee de expositie bijzonder boeiend.
Dat ze van een afstand meer op schilderijen lijken, versterkt hun ongrijpbare karakter alleen maar. Door de composities en Dolrons manier van lichtgebruik doen de beelden – ook van dichterbij – denken aan werken uit vervlogen tijden. Maar oordeel vooral zelf.
Desiree Dolron, t/m 14 mei in Singer Laren
Waardering: @@@@@@@@@@
