0
0
Recensie
Maarten ’t Hart de kunstschilder, vermeldt de catalogus. We hebben het hier inderdaad niet over schrijver Maarten ’t Hart die schilderijen exposeert in Stadsmuseum Harderwijk. Wel over de gelijknamige kunstenaar, die realistische voorstellingen schildert.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
“Sommige bezoekers denken dat het om de schrijver gaat, maar na hun bezoek zijn ze prettig verrast”, vertelt directeur Corien van der Meulen. Het thema in het werk van de twee naamgenoten heeft een overeenkomst, namelijk religie. De schrijver gaf het geloof in menig boek een rol en de schilder legt veelvuldig kerkinterieurs vast. De vergelijking met Pieter Saenredam is al snel gemaakt.
Net als zijn illustere voorganger schildert ’t Hart de binnenkant van kerken uiterst realistisch. De pilaren en bogen van de Grote kerk in Harderwijk zijn zo overtuigend geschilderd dat je even vergeet dat je naar een schilderij kijkt. Realisme is dan ook wat ook de schilder drijft. Met abstracte kunst kon hij niet veel, merkte hij op de kunstacademie. Nee, hij wilde gebouwen en objecten met fotografische precisie afbeelden.
Voordat hij aan een schilderij of tekening begint, kijkt hij, en kijkt hij nog eens. Net zolang tot zijn onderwerp op het netvlies staat gebrand. In zijn voorstellingen klopt daarom elk detail. Op het schilderij van de Bovenkerk in Kampen bijvoorbeeld, ligt elke baksteen op zijn plek. De voegen zijn zelfs zichtbaar. Dezelfde precisie legt de kunstenaar in zijn stillevens. De krant onder de verdroogde pronkers is met een beetje moeite nog echt te lezen ook.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Kunstenaar Marius van Dokkum bracht Van der Meulen op het idee voor een expositie over ’t Hart. Van Dokkum had in 2015 zelf een tentoonstelling van zijn werk in het museum . “Hij zei tegen me: ‘Als je werk van een echt goede schilder wil laten zien, moet je mijn vriend Maarten ’t Hart nemen’”, aldus Van der Meulen.
Het is daarom alleen maar passend dat in de tentoonstelling een portret van ’t Hart hangt (of staat, eigenlijk, op een ezel), geschilderd door Van Dokkum. Dat is ook direct het enige geschilderde of getekende mens dat te bespeuren valt. ’t Hart beeldt namelijk geen mensen af. “Die leiden alleen maar af”, vindt hij.
Het ontbreken van mensen valt goed op bij enkele tekeningen. Op een perron op het treinstation van Woerden staat een verlaten tas en een andere prent toont een handkar. De eigenaren zijn echter nergens te bekennen.
Dankzij de totale afwezigheid van personen heeft ’t Harts werk een enorm verstild karakter. De toeschouwer kan niet anders dan er rustig van worden.
Maarten ’t Hart en de kunst van het kijken, t/m 7 mei in Stadsmuseum Harderwijk (in de tentoonstelling is ook werk te zien van ’t Harts echtgenote Annelies)
Waardering: @@@@@@@@@@
