0
0
Een persoon ligt in bad, het hoofd onder water. De rest van het lichaam is bedekt met een schapenvacht. Losse oren (in een potje), handen en voeten bevinden zich elders. Hanna Hermans maakte dit opmerkelijke schouwspel speciaal voor Exbunker.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Exbunker in Utrecht is een van de donkerste expositieruimtes die Nederland rijk is. En misschien zelfs wel de allerdonkerste. Zoals de naam al lichtelijk doet vermoeden, is het een oude oorlogsbunker, deels verscholen onder de grond. Daar waar de zon zijn stralen nooit geschenen krijgt.
Hij staat in het park sinds 1943, toen de Duitsers hem bouwden. En was dus fout in de oorlog. Tweemaal trachtten omwonenden deze herinnering aan de bezetter te laten slopen. De tweede maal, in de jaren 80, hielden inwonende vleermuizen dit tegen.
Al jaren leeg stond hij toen Utrechtse kunstenaars Daan Bramer, Daniel Baeten, Jasper Timmermans en Mark Schevers in 2013 op het idee kwamen het betonnen bouwwerk in het Wilhelminapark een culturele bestemming te geven. Op 31 mei 2014 was het zover: toen was de bunker geen bunker meer, maar een ex-bunker. Sindsdien is een ondergrondse kamer elke maand het toneel voor steeds weer een andere expositie.
Deze maand is het de beurt aan de Utrechtse kunstenaar Hanna Hermans. Haar installatie Skinside out baseerde ze op een droom. Daarin lag ze in bad met een stel enorme Vlaamse reuzen op zich. “Hun natte, zachte vacht op mijn vel vond ik een heel fijn gevoel”, is te lezen op de site van Exbunker.
“Veel later, toen ik eens mijn schapenvachten ging wassen in bad, kwam dat gevoel terug – aan mijn handen. Het liefst was ik er zelf bij in gaan liggen. En dan met mijn oren onder water. Dat dempt alles om je heen. Het voelt veilig, terwijl je juist helemaal naakt bent.”
Het thema van haar creatie is dan ook geborgenheid. En veel meer geborgen dan in een bad in een bunker kan iemand bijna niet zijn.
Exbunker, Wilhelminapark 24A, Utrecht (gratis toegang). Skinside out is nog te zien t/m 21 mei.
