0
0
Recensie
Sarah van Sonsbeeck brengt oud en nieuw samen in de Oude Kerk, in haar tentoonstelling We may have all come on different ships, but we’re in the same boat now. Het werk vormt de start van een nieuwe serie tentoonstellingen in de Oude Kerk, waarin de nadruk zal liggen op de constant aan verandering onderhevige betekenis van ons erfgoed. Van Sonsbeeck laat ons niet alleen anders kijken naar de rijke geschiedenis van dit gebouw, maar legt ook een duidelijke link met hedendaagse problematiek.
Tekst en foto’s: Liesbeth Visee
Wie de Oude Kerk binnenkomt, begeeft zich gelijk in een andere wereld. De vloer ligt verborgen onder honderden fonkelende gouden reddingsdekens, wat zeker met de wisselende lichtval door de oude ramen een bijna betoverend effect geeft. De boodschap is echter minder sprookjesachtig. De dekens verwijzen namelijk vooral naar de stroom van mediabeelden van vluchtelingen verpakt in deze gouden dekens na hun levensgevaarlijke tocht op zee. Hierdoor krijgt de gouden glinstering, die wij meestal associëren met feestelijke gelegenheden en versiering, ineens een duistere ondertoon.
Zoals Van Sonsbeeck schrijft in de bijbehorende publicatie: “Ik ben geen drenkeling. Maar ik zie steeds foto’s in de krant van mensen gewikkeld in flonkerende dekens. Ze worden op dat moment zowel vluchteling als een abstract beeld. Ik denk aan alles wat we met goud doen. Normaal heeft het vooral met feest te maken: we bekronen kampioenen en huwelijken ermee. Dit staat in onbeschrijfelijk schril contrast met wat de drenkelingen op de foto’s hebben meegemaakt”.
Het kunstwerk gaat op verschillende niveaus in dialoog met de indrukwekkende architectuur van de Oude Kerk. Zo deed Van Sonsbeeck onder andere onderzoek naar de geschiedenis van het gebouw, en stuitte daarop op de betekenis van de Oude Kerk als havenkerk in de vijftiende eeuw. De connectie met de reddingsdekens komt ook hier weer in terug: zowel de kerk als de dekens bieden een zekere vorm van bescherming en beschutting tegen de ontberingen op het water. Tegelijkertijd beschermen de dekens ook het erfgoed zelf, als een soort afwerende laag over oude graven en geschiedenis.
Deze interventie, die met relatief simpele middelen is uitgevoerd, geeft een nieuwe dimensie aan het bezoek aan de Oude Kerk. De in een patroon neergelegde dekens dwingen je om op een bepaalde manier door de ruimte te bewegen, waardoor je je enorm bewust bent van je eigen plaats en rol binnen het kunstwerk. We may have all come on different ships, but we’re in the same boat now zet de bezoeker op subtiele wijze aan het denken, wat wellicht nog wel effectiever is dan het zien van schokkende beelden in de media. Deze originele en intrigerende aanpak belooft veel goeds voor de toekomstige tentoonstellingen die ons in deze serie nog te wachten staan.
We may have all come on different ships, but we’re in the same boat now, t/m 17 september in de Oude Kerk, Amsterdam
Waardering: @@@@@@@@@@
