0
0
Recensie
“Gaat u naar het kasteel?”, vraagt de chauffeur van een pendeltreintje tussen station Ruurlo en Kasteel Ruurlo. Het antwoord is bevestigend, maar erheen wandelen is geen straf. De omgeving is vol natuurschoon en de bewegwijzering is niet minder dan uitstekend.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Na enkele minuten al toont het indrukwekkende slot zich, verscholen achter de bomen op een al even grandioos landgoed. Zelfs op deze grijze zaterdag is het middeleeuwse bouwwerk een prachtige verschijning. “Ik fiets hier elke ochtend langs en het is genieten”, zegt een enthousiaste vrijwilliger.
En dat is begrijpelijk, want kasteel en landgoed liggen er mooi bij. Niet gek voor een gebouw dat al in 1326 opdook in geschriften. Mensen die toen leefden, hadden overigens een ander uitzicht, want het kasteel onderging de nodige uiterlijke transformaties in de loop der eeuwen. De nazaten van Jacob van Heeckeren, die het in de vijftiende eeuw in handen kreeg, lieten in de zeventiende eeuw bijvoorbeeld een toren bouwen. De familie Van Heeckeren zou het slot meer dan vijfhonderd jaar bezitten.
In de jaren 80 van de vorige eeuw stond het tijdelijk leeg, waardoor de makers van de jeugdserie De Zevensprong, naar het gelijknamige kinderboek van Tonke Dragt er opnames konden maken. In de serie doet het dienst als het Trappenhuis, waar hoofdpersoon Geert-Jan Grisenstijn woont.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Enkele jaren later, weer terug in de ‘echte’ wereld, werd het ‘Trappenhuis’ het gemeentehuis van Ruurlo. En dat bleef het tot 1 januari 2005, toen Ruurlo opging in de nieuwe gemeente Berkelland. Na twaalf jaar heeft het sinds 27 juni andermaal een publieke functie.
De gefortuneerde zakenman Hans Melchers kocht het in 2013 met als doel er een dependance van te maken van Museum MORE, dat hij een jaar later in Gorssel zou openen. Hij bracht er zijn Carel Willink-collectie onder. Want, zo vindt hij: “Het werk van een groot kunstenaar verdient een monumentaal thuis”.
Het kasteel is een passende locatie, want de kunst van Willink (1900-1983) heeft iets sprookjesachtigs. Hoewel hij een realist was, bevatten veel van zijn schilderijen elementen die er niet helemaal thuis lijken te horen. Hij ‘verhuisde’ Tate Gallery naar een nieuwe plek en plaatste geportretteerden in een fantasieomgeving. En wat doet die kameel in het park van Versailles? Zijn werk spreekt tot de verbeelding, net zoals een kasteel dat ook immer doet.
Het interieur heeft, zoals verwacht mag worden, een luxueuze uitstraling, met fraaie meubels en sierlijke kroonluchters. De schilderijen hangen aan met fluweel beklede wanden. Geen detail lijkt overgeslagen; zelfs de vloeren zijn kunstwerken.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Ook het kunstoverzicht is compleet, met werk van Willink en van anderen, dat dan weer een directe link heeft met de hoofdpersoon. Zo hangen er fotoportretten van de kunstenaar, gemaakt door Paul Huf. En pronken in vitrines jurken van Fong Leng, die ze maakte voor Willinks derde echtgenote Mathilde.
In de tijd van vroegere bewoner Jacob van Heeckeren deden kasteelheren er alles aan ongewenst bezoek buiten te houden. Een ophaalbrug scheidde het in het water gelegen slot van het vaste land, en dus van bandieten en ander plebs. Tegenwoordig is bezoek van harte welkom, en dus maakte de ophaalbrug plaats voor een zeer modern en toegankelijk glazen exemplaar.
De brug verbindt het kasteel met een park dat uitnodigt tot een wandeling. Maak die vooral, want ook het landgoed is de moeite waard. En wellicht ziet u Ans de gans dan ook nog.
Kasteel Ruurlo, nu geopend in Ruurlo
Waardering: @@@@@@@@@@
