0
0
Het Stedelijk Museum presenteert momenteel de eerste internationale solotentoonstelling in meer dan veertig jaar van de Zweedse componist, filosoof, dichter, wiskundige en beeldend kunstenaar Catherine Christer Hennix. Het legt de focus op Hennix’ beeldende werk, waaronder een reeks schilderijen, muurschilderingen en sculpturen.
De expositie is te zien in twee zalen, die qua opstelling doen denken aan de praktijk en wachtkamer van een psychoanalyticus. Hennix (1948) is vooral bekend als componist van geluidsomgevingen, maar is altijd beeldend werk blijven maken. Daarin snijdt zij thema’s aan die aanschuren tegen logica, intuïtieve wiskunde, modale muziek en psychoanalyse.
Voor deze tentoonstelling beziet en plaatst Hennix haar oudere werk in het licht van de huidige discussies over non-conventionele vormen van gender. Het openbaar toilet, dat vaak ofwel uitsluitend voor mannen ofwel alleen voor vrouwen is, daar een hoofdrol in gaan spelen. Hennix’ werk krijgt een heel nieuwe betekenis in de context van de ‘wc-wet’ die het transgenders in een aantal staten van de Verenigde Staten verbiedt gebruik te maken van de wc voor het geslacht waar ze zich mee identificeren. Hennix noemt dit hardnekkige vooroordeel in haar particuliere vakjargon ‘urinaire discriminatie’.
Het uitgangspunt van Traversée du Fantasme is een serie schilderijen die Hennix maakte voor de groepstentoonstelling Parler Femme in het voormalige Museum Fodor in 1991. Daarvoor schilderde ze een reeks wiskundige vergelijkingen in vier kleuren plus zwart en wit, geïnspireerd op Lacans beruchte theorie over seksuele differentie.
Verder kijkt de tentoonstelling terug op een oeuvre dat Hennix in de jaren 90 opbouwde met haar partner Lena Tuzzolino. Samen probeerden zij een reeks performances en installaties te ontwikkelen waarin telkens een seminar centraal stond van de Franse psychoanalyticus Jacques Lacan.
Catherine Christer Hennix: Traversée du Fantasme, t/m 29 april in het Stedelijk Museum, Amsterdam
