0
0
Recensie
Maastricht Randwyck is maar een klein station en toch zit de stoptrein erheen deze zondag boordevol mensen. In een grote stoet lopen ze na aankomst naar het congres- en beurzencentrum MECC. Allemaal zijn ze hier met één reden: een bezoek aan de Tefaf, een van de belangrijkste kunstbeurzen ter wereld.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Zowel galeries als bezoekers komen jaarlijks van heinde en verre naar Maastricht voor dit walhalla van de kunstverzamelaar. Begrijpelijk, want het aanbod is groot, gevarieerd en vooral ook heel mooi. De Tefaf beslaat zevenduizend jaar kunstgeschiedenis, meldt de beurs op haar eigen site. Al zijn de laatste drie à vier eeuwen wel ruimer vertegenwoordigd dan die ervoor.
Onder de kunstenaars uit die latere periode bevinden zich veel grootheden, zoals Paul Signac. Van hem toont Galerie Jean-François Heim de aquarel Tuna Boats at Groix, Brittany. Voor liefhebbers van impressionisme is deze lichtelijk minimalistische voorstelling een werkje om verliefd op te worden.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Andere kunstenaars van formaat zijn Pieter Brueghel de Jongere, Renoir, Kees van Dongen, met enkele van zijn fraaie dames en Picasso, van wie onder meer beschilderd keramiek te zien is. Van meer recenter datum zijn werken van onder anderen Alexander Calder en Anish Kapoor.
De combinatie van oude kunst en nieuwer werk zorgt voor een gevarieerde expositie. En de vertegenwoordiging van minder bekende kunstenaars naast de beroemdere collega’s draagt daar ook aan bij. En die werken doen in kwaliteit veelal niet onder voor die van de grotere namen.
Zo toont kunsthandel Lowell Libson & Jonny Yarker Ltd. een recent herontdekt schilderij van Joseph Wright of Derby. Het is een bijzonder realistische voorstelling met twee jongetjes, van wie er één een blaas opblaast (ja, waarom niet?). Het spel met licht en donker is niet minder dan meesterlijk.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Het stuk is een van die heerlijke verrassingen op de kunstbeurs. En de Tefaf biedt meer verrassingen – vaak ook grappige. Nee, niemand heeft zijn tas laten liggen op de vloer van de stand van galerie Kamel Mennour; het is een sculptuur van Daniel Buren. En is dat Charlie Chaplin? Op het schilderij Moulin de la Galette van Isaac Israels? De man die aan tafel zit met een vrouw lijkt er met zijn bolhoed en snor wel heel sterk op. In dat geval moet de heer Chaplin over een tijdmachine hebben beschikt. Israels schilderde het doek namelijk rond 1905 en de latere komiek was toen zestien jaar.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Een rondgang door deze rijkelijk behangen kunstsalon is spannend, oogstrelend en niet zelden ook leerzaam. In de stand van Robilant + Voena herken ik in een levensgroot portret van een dame, gemaakt door Giovanni Boldini. In 1910 schilderde deze Italiaanse kunstenaar Eugène Doyen, ten voeten uit. Twee jaar eerder portretteerde hij markiezin Luisa Casati in een vergelijkbare pose. Dat portret was vorig jaar een van de topstukken in de tentoonstelling High Society in het Rijksmuseum.
Uit beide portretten blijkt dat Boldini welgestelde dames vaker ten voeten uit afbeeldde en foto’s op de online galerie die internet heet, bevestigen dat vermoeden. De vrouwen zijn immer gekleed in een chique zwierige jurk, met prachtige plooien.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
De duidelijk welgestelde mevrouw Eugène Doyen zou als bezoeker ook niet misstaan op de Tefaf. De aangeboden kunst is namelijk bepaald niet goedkoop. Met bedragen die zo ongeveer beginnen bij 15.000 euro is de beurs een snoepwinkel voor de allerrijksten.
Niet dat de Tefaf daarom minder interessant is voor mensen met een kleinere portemonnee. Integendeel: zij bezoeken de beurs als ware deze een tentoonstelling in een museum. Daar kunnen ze immers ook niets kopen. Deze expositie heeft als extra bijzonderheid dat een deel van de werken na afloop niet meer publiekelijk te zien is, omdat het verdwijnt in een privécollectie.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Al zijn er gelukkig ook altijd enkele openbare musea die op de Tefaf hun verzameling weten te verrijken. Het is nog te vroeg om te melden of dat dit jaar ook het geval is. Één aanwezig werk verhuist binnenkort in elk geval naar een museum, maar dat was eerder al van eigenaar gewisseld op een veiling.
Het Centraal Museum kocht eind januari met steun van Vereniging Rembrandt De bruiloft van Cupido en Psyche van Joachim Wtewael uit omstreeks 1601. De vereniging toont het met trots; in haar stand is alleen dit kleine schilderij op koper te zien. Vanaf april is de nieuwe aanwinst te bewonderen in het museum in Utrecht. En tot en met 24 maart dus op de Tefaf in Maastricht. Kom vooral langs als je in de gelegenheid bent, want de beurs is een prachtig kunstfeest.
Tefaf, t/m 24 maart in het MECC, Maastricht
Waardering: @@@@@@@@@@
