0
0
Recensie
Maken mannen andere kunst dan vrouwen? Die vraag werpt Museum Nairac op in de tentoonstelling Gezocht M/V. Daarin onderzoekt het of er onderwerpen, materialen of technieken zijn die voorbehouden zijn aan mannelijke of juist aan vrouwelijke kunstenaars.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Bij het zien van de creaties van modeontwerper Michael Barnaart kan de vraag al snel met ‘nee, niet per se’ worden beantwoord. De ontwerpen passen niet direct binnen de ouderwetse genderrol. Het zijn jurken en nog eens gebreid ook.
De lamp van Paul Höhner past als product beter binnen de aloude rolverdeling die bepaalde dat mannen zich met techniek bezighouden. Het uiterlijk zou je dan weer meer vrouwelijk kunnen noemen. De lamp heeft namelijk de vorm van een bloemkool.
En bloemetjesbehang vindt menigeen wellicht ook vrouwelijk. Toch is het handbeschilderde behang Tijdperk van bloei gemaakt door twee mannen: Jaap Snijder en Marcelo Gimenes.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
En zo bevat de expositie wel meer werk dat zich qua materiaal of onderwerp weinig aantrekt van vooroordelen wat betreft de rol van man en vrouw. Het schilderij Kamerscène van Co Westerik is een lieflijke voorstelling van een kind met een pop. De samenstellers kozen dit doek omdat niet duidelijk is of het kind een jongen of een meisje is. Bij poppen als speelgoed denken veel mensen in eerste instantie toch aan meisjes. Maar jongens mogen daar uiteraard ook mee spelen.
Het is opvallend dat van de meeste vertegenwoordigde vrouwen werk te zien is dat je juist wel eerder associeert met vrouwen, hoe fout dat misschien ook is. Zo hangt er van Barbara Broekman een geborduurd wandkleed aan de muur. Debbie Wijskamp maakte servies, beschilderd met bloemen. En Margot van Leeuwen en Bertina Slettenhaar werken beiden met het zachte materiaal wol.
Uiteraard is het niet meer van deze tijd om te verwachten dat mannen en vrouwen zich bezighouden met zaken die bij hun geslacht zouden passen. De tentoonstelling had daar nog wel iets duidelijker stelling in kunnen nemen. Het lijkt nu dat vrouwelijke kunstenaars meer dan hun mannelijke collega’s vaker genderspecifiek werk maken.
Terwijl dat zeker niet altijd het geval is. Kijk bijvoorbeeld naar Raquel van Haver met haar rauwe en ruige dramatische schilderijen. Zij had hier niet misstaan. Maar al met al blijft dit een heel interessant gegeven.
Gezocht M/V, verlengd t/m 5 oktober in Museum Nairac, Barneveld
Waardering: @@@@@@@@@@
