0
0
Recensie
Naakte mensen in opgewonden toestand, swingende optredende muzikanten en huishoudelijke apparaten. Van het oeuvre van Konrad Klapheck kan je niet zeggen dat het niet divers is. Museum MORE wijdt momenteel een overzichtstentoonstelling aan deze eigenzinnige Duitse kunstenaar.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Het stilleven is een populair onderwerp in de schilderkunst. Menig schilder legde weleens een schaal met fruit of een vaas met bloemen vast op doek of paneel. Konrad Klapheck (1935) liet de gebruikelijke ‘modellen’ links liggen en portretteerde huishoudelijke apparaten. Ik schrijf bewust portretteerde, want hij gaf ze een persoonlijkheid mee. De naaimachine op het schilderij Die Fragen der Sphynx heeft zelfs een gezicht, compleet met een oog en een voorzichtige glimlach.
Dat Klapheck menselijke trekjes geeft aan apparaten kan ik waarderen, want ook ik zie overal gezichten in. Nederlands stopcontact? Verbaasd mannetje. Mijn oude keukenweegschaal? Glimlachend mannetje met hoed. De rugleuning van mijn eettafelstoel? Een neusloos mannetje. Klapheck heeft die ‘afwijking’ blijkbaar ook.
Na vier decennia leek de kunstenaar opeens genoeg te hebben van bewegingloze apparaten en maakte hij de overstap naar mensen, niet zelden in erotische poses. Die stijlwisseling zegt iets over de durf en eigenzinnigheid van Klapheck. Om na veertig jaar iets compleet anders te doen, is zeer gewaagd.
Hoewel ik ze origineel vind, deden de portretten van apparaten mij toch niet heel veel. Persoonlijk houd ik meer van leven in kunst. En Klaphecks latere werk zit daar vol mee. Met name de voorstellingen met muzikanten swingen de tent uit. Van alle werken in de tentoonstelling hield Swing Brother, Swing II mijn aandacht het langst vast. Daarbij enigszins geholpen door het gelijknamige nummer van Billy Holiday & Count Basie Orchestra dat bij dat schilderij uit de speakers knalt. Probeer maar eens stil te blijven staan.
Konrad Klapheck – Venus ex Machina, t/m 26 september in Museum MORE, Gorssel
Waardering: @@@@@@@@@@
