0
0
Recensie
Richard van den Dool (1949) schildert landschappen die niet bestaan, zoals hij het zelf verwoordt. Tevens zijn de sterk geabstraheerde composities niet direct als landschap te herkennen. Maar wie goed kijkt, kan er de inspiratiebronnen toch wel in ontdekken.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Al vijftig jaar trekt Richard van den Dool eropuit om te schilderen in de natuur. Soms verder weg, maar veel vaker dichtbij huis. De rivier voor zijn deur, waarin je de wolkenlucht weerspiegeld ziet, kan een onderwerp zijn, evenals het water in de binnenstad van Dordrecht. En niet te vergeten zijn eigen tuin, waar kleur en licht elke dag anders zijn.
Een expositie met werk van Richard van den Dool stond al langer op het verlanglijstje van het Dordrechts Museum. Van den Dool woont en werkt al tientallen jaren in Dordrecht en is altijd nauw bij het museum betrokken. Een tentoonstelling liet echter op zich wachten, omdat de kunstenaar zijn werk graag om zich heen houdt. Hij werkt lang aan zijn schilderijen, maanden, soms jaren. Steeds weer verandert hij iets, tot het goed is. Exposeren deed hij lange tijd niet of nauwelijks.
Voor veel bezoekers, en ook voor mij, is de tentoonstelling met zo’n zestig schilderijen daarom een eerste kennismaking met zijn werk. Een kennismaking die mij wel bevalt. De mysterieuze werken zijn voorstellingen die je aandacht vasthouden. Iets langer kijken is misschien ook wel een vereiste. Want dan pas zie je dat wat Van den Dool ook zag: de bladeren, de takken of het water.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Als de kunstenaar buiten is, ziet hij altijd wat in de natuur. “Een blad dat ineens opvalt. Of hoe een tak zich buigt en beweegt.” Wat hij ziet, geeft hij echter nooit letterlijk weer. Op het doek ontstaat “een nieuwe werkelijkheid, die verwijst naar wat ik heb gezien. En naar wat jij gezien kunt hebben”. Een enkele keer is direct herkenbaar wat een compositie voorstelt. Stad en water bijvoorbeeld, toont overduidelijk een weerspiegeling in het water.
Veel vaker is er louter kleur te zien, in vlekjes en streepjes op het doek gezet. De toeschouwer kan dan zelf invullen wat de schilder zag. In Tuin bij avond zie ik een vijver met veel waterplanten. Maar wellicht zag Van den Dool iets heel anders. Op zijn schilderijen kan je volop je eigen fantasie loslaten en daardoor steeds weer iets anders zien.
Richard van den Dool – schilderijen, t/m 13 november in het Dordrechts Museum, Dordrecht
Waardering: @@@@@@@@@@
