1
0
Recensie
Een goede archeologische tentoonstelling is behalve mooi ook leerzaam. Sterven in schoonheid in het Drents Museum valt in die categorie. Na mijn bezoek heb ik een heel ander beeld van de verdwenen stad Pompeï.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Iedereen heeft weleens van Pompeï gehoord, die Romeinse stad die in het jaar 79 het slachtoffer werd van de Vesuvius. Door de uitbarsting van de vulkaan werd de welvarende stad volledig bedolven onder een dikke laag lava. Het overgrote deel van de inwoners kwam daarbij om het leven.
In de expositie in het Drents Museum staat niet de uitbarsting centraal, maar de stad zelf en en de mensen die er woonden. En die stad en haar inwoners bleken verrassend modern. Zag ik daar nu een wok en een koekenpan?
De inwoners van Pompeï besteedden bijvoorbeeld veel aandacht aan hun tuinen. Met name de rijkste Romeinen lieten hun tuinen met bijzonder veel detail ontwerpen. Naast planten en bomen kregen ook kunstwerken hier volop de ruimte. De rijkste Romeinen pronkten hun kunst graag in de tuin. Met een mooie tuin konden ze laten zien dat ze smaak en status hadden. Huizen waren zelfs zo ontworpen dat ze een doorkijk gaven op de tuin.
(Tekst gaat verder na de foto’s)
1ste eeuw n. Chr., National Archaeological Museum, Napels.
Niet alleen in hun tuinen, maar ook binnen de muren van hun huizen speelde kunst een belangrijke rol. De mooiste huizen van Pompeï waren van top tot teen versierd met fresco’s. Geen hoekje bleef onbeschilderd. Veel fresco’s toonden afbeeldingen van cupido’s en zwevende vrouwen. En ook erotische voorstellingen kwamen voor. Erotiek is geen moderne uitvinding. De fresco’s waren wel onderhevig aan mode. Eerst lag de nadruk op geometrische patronen en architectonische elementen. Later kwamen herkenbare (mens)figuren vaker voor. Ook de Romein ging graag met de geldende mode mee. Ook als dat betekende dat hij zijn huis af en toe helemaal opnieuw moest schilderen.
(Tekst gaat verder na de foto’s)
Ook de expositiezaal is rijk aan fresco’s, waarvan sommige opmerkelijk modern ogen. Zo had ik niet verwacht een portret van een echtpaar aan te treffen. Dat vond ik meer iets voor de zeventiende eeuw en later. Toch lieten bakker Terentius Neo en zijn vrouw zich in de eerste eeuw voor Christus zich portretteren op een muurschildering. Met dit fresco liet het echtpaar zien dat het bij de elite hoorde. Dat deden ze door zichzelf af te laten beelden met schrijfspullen, als bewijs dat ze konden lezen en schrijven. Ook opvallend is dat de vrouw als naast haar man staat.
Als het de man en vrouw nog leefden toen de Vesuvius Pompeï in 79 na Christus verzwolg, zijn ook zij gestorven in schoonheid. De expositietitel is goed getroffen: samen met hun prachtige spullen gingen de moderne Romeinen ten onder. De lava zorgde ervoor dat Pompeï nu een van de best bewaarde steden uit de Romeinse tijd is. Voor ons is dat een geluk bij een ongeluk. Want daardoor kunnen wij vele eeuwen later nog genieten van de pracht en praal waarmee de inwoners van de verdwenen stad zich omringden.
Sterven in schoonheid – De wereld van Pompeï en Herculaneum, t/m 26 maart in het Drents Museum, Assen
Waardering: @@@@@@@@@@
