0
1
Recensie
Kunst in musea is vooral bedoeld om met het oog te bewonderen. Aanraken is in de meeste gevallen uit den boze. In de meeste gevallen, want soms vraagt een kunstwerk juist om een aanraking. De indrukwekkende installatie In Orbit van Tomás Saraceno bijvoorbeeld; die mag je zelfs beklimmen. Let op: minder geschikt voor mensen met een extreme vorm van hoogtevrees!
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Een bezoek brengen aan In Orbit in museum K21 in Düsseldorf stond al geruime tijd op mijn lijstje en afgelopen weekend was het dan eindelijk zover. Ik trok de stoute schoenen aan (niet de juiste, zou later blijken) en liep in het museum naar de bovenste verdieping. Daar, 25 meter boven de grond, hangt een reusachtig net met meerdere verdiepingen waartussen metershoge plastic ballen lijken te zweven. Ze doen denken aan die waterballen waarin je over water kan lopen. De ballen in In Orbit zijn niet toegankelijk, maar vormen een rustpunt. Hier kan je je even aan vastklampen als het allemaal net iets te wiebelig wordt. Want wiebelig is het net zeer zeker.
Om die reden moet elke bezoeker ook alles wat maar enigszins uit een broek- of jaszak kan vallen vooraf in een kluis leggen. En voor brildragers liggen er koordjes klaar. Een verplichte overall moet er verder voor zorgen dat je nergens aan blijft haken. En wie geen geschikte schoenen draagt, krijgt een paar veiligheidsschoenen in bruikleen. Één stap op het net maakt duidelijk dat ik zo’n paar nodig heb. Mijn sneakers blijken te glad en bieden daardoor geen houvast.
Beter geschoeid betreed ik het net voor de tweede maal. Ditmaal glijd ik niet naar beneden, maar blijf ik daadwerkelijk redelijk overeind en kan ik aan mijn spannende tocht beginnen. Al snel vraag ik mezelf echter af waar ik in vredesnaam aan ben begonnen. Het voelt alsof ik over een trampoline loop, maar dan één gemaakt van een soort kippengaas op 25 meter hoogte. Voor iemand met (een lichte vorm van) hoogtevrees is dit niet de meest ideale ondergrond.
Toch zet ik mijn weg voort, want hoe vaak krijg je nu de kans om in en op een kunstwerk te lopen? Al wiebelend wandel ik verder, mij af en toe vasthoudend aan het gaas of een van de ballen. Ik klim één verdieping, maar niet hoger; dat gaat mijn knikkende knieën toch net een beetje te ver. Waar lopen ietwat problematisch kan zijn, is liggen dat juist niet. Het net ligt heerlijk, als een uit de kluiten gewassen hangmat, maar dan wel één boven een ravijn.
Na zo’n vijftien minuten houd ik het voor gezien en verkies ik weer vaste grond onder mijn voeten. In Orbit is een fantastische ervaring, maar toch ook best wel eng.
Tomás Saraceno — In Orbit, in K21, Düsseldorf, Duitsland
Waardering: @@@@@@@@@@
