0
0
Recensie
De levensgrote beelden van de jonge kunstenares Lotta Blokker (1980) vallen op. Ze zijn intens en hebben niet zelden een markante pose. De sculpturen blijven daardoor nog lang op het netvlies staan.
Door: Evert-Jan Pol
Museum de Fundatie in Zwolle toont een aantal van haar mensfiguren. In de bovenste twee zalen staan en liggen ze. De meeste op een sokkel, maar andere vrij op de vloer. Pas op dat je er niet over struikelt!
De titel The Hour of the Wolf verwijst naar een serie van tien bronzen beelden die de gevoelens van slapelozen verbeelden. We zien onder meer een starend jongetje dat zijn handen tegen een denkbeeldig raam drukt en een jonge vrouw die naakt en getergd op de grond ligt.
In de catalogus die bij de expositie verschijnt, vertelt Blokker over haar beweegredenen voor deze serie: “Een paar jaar geleden zag ik een jonge vrouw op straat. Ze huilde. Voorbijgangers keken haar na, een enkeling bleef zelfs even staan om deze verdrietige vrouw in zich op te nemen. En het deed ook wat met mij. Het liefst werd ik onzichtbaar, zodat ik, ongegeneerd, naar deze vrouw kon kijken. Waarom ze huilde hoefde ik niet te weten, het ging mij om de emotie an sich. Om de kwetsbaarheid die ze toonde.”
Met de serie wil ze emoties tonen die vaak verborgen blijven, maar er wel zijn. En daar is ze ruimschoots in geslaagd. Op enkele bronzen kussens ligt een oude dame met een vermoeide en troosteloze blik in haar ogen. De gebeeldhouwde vrouw weet emotie op te wekken bij de toeschouwer. Zij en de andere figuren grijpen aan, fascineren en bieden ruimte voor eigen interpretatie.
Vijf jaar lang werkte Blokker eraan, en dat is te zien, want ze zijn fantastisch gedetailleerd. Net als de beelden uit de series Pietà en I Am Here Now, waaruit de Fundatie er ook enkele toont. Ondanks hun monotone kleur lijken de imposante bronzen gedaantes levensecht. Ze voldoen niet aan het schoonheidsideaal, maar vertonen imperfecties. Imperfecties van de echte mensen die voor Blokker model stonden, in de soms ongemakkelijke houdingen waarin ze werden afbeeld.
Doordat ze zo natuurgetrouw zijn, kun je er lang en uitvoerig naar kijken zonder dat de verveling toeslaat. En de opstelling in het Zwolse museum biedt die mogelijkheid ook. De beelden hebben er – terecht – volop de ruimte gekregen.
Lotta Blokker – The Hour of the Wolf, t/m 4 januari 2015 in Museum de Fundatie, Zwolle
Waardering: @@@@@@@@@@
2 thoughts on “Imposant, maar kwetsbaar”
Comments are closed.
Ik heb de expositie ook gezien, of beter: beleefd, ondergaan. Geweldig, in één woord. We hebben het bijbehorende (vnl. foto)boek meteen gekocht, want de beelden blijven je “achtervolgen” en verdienen het om telkens weer bekeken te worden, “desnoods” via dit boek inderdaad.
Een echte aanrader!
We waren de laatste dag in de Fundatie en wat zijn we verrukt en geëmotioneerd bij het zien van zulke fantastische beelden! Verbaasd ook dat iemand van die leeftijd al zoveel doorvoelt en daar uitdrukking aan kan geven. Jammer dat het boek uitverkocht was. Onvergetelijk!!