0
0
Recensie
Soms is de locatie vele malen indrukwekkender dan de expositie die er plaatsvindt. Zoals in het geval van Palace in Wonderland, in de tuin van Paleis Soestdijk. De tentoonstelling is een prijzenswaardige poging om het buitenterrein te verweven met kunst, maar het aantal kunstwerken is aan de magere kant.
Door: Evert-Jan Pol
Prins Bernhard, de laatste bewoner, overleed in 2004 en sindsdien staat het monumentale witte paleis leeg. Afgezien van de ongeveer honderdduizend dagjesmensen die de voormalige koninklijke woning jaarlijks bezoeken. Sinds 2005 denkt het Rijksvastgoedbedrijf na over een nieuwe permanente bestemming.
Tot die eindelijk is gevonden, is het paleis bijna dagelijks open voor belangstellenden. Cultureel organisatiebureau Artifex verzorgt de rondleidingen en is verantwoordelijk voor de culturele programmering in en om het paleis. Dit jaar heeft het bureau voor het eerst een tentoonstelling samengesteld in de tuin rondom het markante gebouw.
Artifex vroeg zeven hedendaagse kunstenaars of ze speciaal voor deze plek nieuwe kunstwerken wilden maken. De titel van de openluchttentoonstelling, Palace in Wonderland, verwijst naar het bijna gelijknamige sprookje van Lewis Caroll (Alice in Wonderland). De titelpersoon gaat daarin op ontdekkingsreis door een mysterieus land en verwondert zich over de vreemde gebeurtenissen en dito inwoners.
De titel schept verwachtingen, maar maakt die niet geheel waar. De zeer fraaie landschapstuin (of zeg maar gerust park), met zijn kronkelende paadjes, huisjes en vijver, is serieus van formaat en een zevental kunstwerken is dan een beetje weinig om verwonderd te raken. Als een van de creaties ook nog eens tijdelijk weg is vanwege restauratie (De ruil van Benjamin Verdonck) blijft er nog minder over.
Sommige kunstwerken verwonderen overigens zeker. Zoals de kleine treurige treurwilg, die, om zich te onderscheiden van de grotere bomen, af en toe om zijn as draait. Je ziet pas dat de wilg van Zoro Feigl niet zomaar een boom is, als hij zich in beweging zet.
De treurwilg is niet de enige boom waarmee iets aan de hand is. Komt het door de zon of hebben de bladeren van een grote beuk inderdaad de kleuren van de Nederlandse vlag? De ingreep van André Pielage is subtiel, maar gelijktijdig heel effectief.
Heel verrassend ook is de bijdrage van Sharon Houkema. Zij richtte zich op het groene bordje met de tekst ‘Gras niet betreden’, dat her en der opduikt. Het bordje blijkt over een onverwacht talent voor poëzie te beschikken.
Palace in Wonderland bewijst dat het park van Paleis Soestdijk een perfecte locatie is voor een (beelden)tentoonstelling. Het is daarom te hopen dat de expositie geen eenmalig project is. Maar het mag de volgende keer allemaal best wat groter en uitbundiger.
Palace in Wonderland, t/m 27 september in de tuin van Paleis Soestdijk, Baarn
Waardering: @@@@@@@@@@
