0
0
Recensie
Vele kleine portretten boven en naast elkaar zorgen voor een indrukwekkend schouwspel in de Utrechtse galerie Kunstliefde. De sterk uiteenlopende stijlen doen vermoeden dat ze het werk zijn van meerdere kunstenaars. Toch is slechts één man de schepper van al deze verschillende gezichten: Erik Suidman.
Door: Evert-Jan Pol
De portretten, die iets meer dan een maand de wanden van Kunstliefde sieren, verlieten nooit eerder het atelier van de kunstenaar. Suidman (1964), die meestal op groter formaat werkt, schildert al sinds het begin van zijn schildersloopbaan af en toe een kleiner portret. Zomaar, om een kleur uit te testen of een gezichtsuitdrukking te oefenen. De afgelopen anderhalf jaar maakte hij echter niets anders dan deze kleine, maar toch vrij indringende schilderijen. In totaal staat de teller nu op ruim 1250 stuks.
Kunstliefde toont ze allemaal, in een duizelingwekkend overzicht. Suidmans werk is niet vrolijk, want hij schildert vooral lijdende personages. Toch zorgen sommige portretten voor een lach op het gezicht. Want tussen alle getergde ‘koppen’ duikt daar opeens Nijntje op, Suske en Wiske, en Kuifje. Ook komen de nodige clowns voorbij, maar die maken lang niet iedereen blij.
Op een enkele plek wisselt een spiegel op ooghoogte de portretten af. Dit geeft een mooi visueel effect: de spiegel vangt de schilderijtjes op de tegenoverliggende wand en toont ze als een fraai mozaïek. Of hij laat juist de bezoeker zien, die daardoor onderdeel van de expositie wordt.
De spiegels op de eerste verdieping hebben weer een ander effect. Tussen tweemaal twee stoelen staat steeds een spiegel, die echter slechts aan één zijde de eigen reflectie weerkaatst. De andere kant is gewoon een raam. Of misschien wel een venster naar de ziel van de persoon tegenover, die een portret van zichzelf ziet.
Deze fascinerende interactieve installatie symboliseert het werk van Philip Akkerman (1957), die al 34 jaar niets anders schildert dan zelfportretten. Hij maakte er al ongeveer 3600, waarvan Kunstliefde er enkele toont. Het onderwerp is steeds de kunstenaar zelf, maar toch is geen portret gelijk. Akkerman bewijst dat het zelfportret een veelzijdig genre is.
De werken van Akkerman en Suidman vormen samen de expositie Portret. Hoewel de ene steeds een ander portretteert en de andere juist zichzelf, hebben beide kunstenaars veel gemeen. Ze zijn allebei gedreven en hebben een enorme productiviteit. Ook schuwen beiden het experiment niet, wat resulteert in werk dat steeds opnieuw verrast en een grote indruk achterlaat.
Portret, t/m 22 november in galerie Kunstliefde, Utrecht
Waardering: @@@@@@@@@@
