0
0
De Amerikaanse fotograaf Peter Hujar (1934-1987) was in de jaren 70 en 80 een centrale figuur in de New-Yorkse underground kunstscene. Die bestond uit een groep kunstenaars, dichters en muzikanten. Fotomuseum Den Haag presenteert een groot retrospectief van meer dan honderd vintage fotowerken van Hujar.
Hujar startte zijn carrière in de jaren 50 als assistent van commerciële fotografen. Later maakte hij de overstap naar de kunstfotografie. Zijn portretten van vaak extravagante types, als ook zijn foto’s van dieren en landschappen, kenmerken zich door een zorgvuldige benadering en sobere compositie.
Volgens fotografe Nan Goldin zou hij de bekendheid moeten genieten van zijn jongere collega en stijlgenoot Robert Mapplethorpe (1946-1989). Dat dit tot nu toe niet het geval is, heeft Hujar wellicht mede aan zichzelf te danken.
Vele getuigenissen omschrijven hem namelijk als een moeilijke man en de bekende fotografiecriticus Vince Aletti – tevens een van zijn beste vrienden – zei: “Hij kon zichzelf nooit verkopen”. Ondanks dat hij de commercie verafschuwde en geregeld ruzie maakte met belangrijke galeries, bleef Hujar zijn hele leven strijden voor bredere erkenning van zijn werk.
Peter Hujar had altijd een connectie met de personen die hij portretteerde. Het waren vaak uitgesproken en extravagante types, net zoals hijzelf. “Mijn werk komt voort uit mijn leven. De mensen die ik fotografeer zijn voor mij geen freaks of curiositeiten. Ik houd van mensen die durven.”
Door openlijk uit te komen voor zijn homoseksualiteit toonde Hujar zelf ook het lef dat daar in die tijd voor nodig was. Een van zijn belangrijke liefdesrelaties was met de Amerikaanse kunstenaar Paul Thek (1933-1988), met wie hij een aantal jaren in Italië doorbrengt.
Behalve de mensen in zijn omgeving, fotografeerde Hujar ook dieren en landschappen. Ook deze onderwerpen benaderde hij als een portrettist. Een foto van een hond door Hujar is nooit zomaar een hond, maar een portret van een heus karakter.
In de jaren 70 verwierf hij enige bekendheid met zijn eerste en enige boek Portraits in Life and Death, waarvoor Susan Sontag het voorwoord schreef. In Hujars oeuvre is de dood een telkens terugkerend thema. Een van zijn beroemdste foto’s is die van Candy Darling die zelfbewust voor hem poseerde op haar sterfbed. Zijn focus op dit onderwerp nam in de jaren 80 toe toen de aidsepidemie om zich heen greep in New York. In 1987 velde deze ziekte ook hem fataal. Hij overleed op 53-jarige leeftijd.
Fotomuseum Den Haag maakte de tentoonstelling in samenwerking met Fundación MAPFRE in Madrid en The Morgan Library & Museum in New York. In laatstgenoemd museum is ze volgend jaar te zien.
Peter Hujar – Speed of Life, t/m 15 oktober in Fotomuseum Den Haag
