0
0
Na een renovatie van anderhalf jaar opent Stedelijk Museum Schiedam zaterdag 14 mei de deuren weer. Het museum heropent met vier verschillende tentoonstellingen, waaronder een solo van Zoro Feigl, die de helft van het gebouw in beslag neemt.
De zalen stralen als nooit tevoren, aldus museumdirecteur Anne de Haij in een persbericht. “Ze zijn volledig gerenoveerd en voorzien van nieuwe klimaat- en lichtinstallaties. Je hoort geen gebrom meer en ziet de werken mooi aangelicht. De tl-verlichting komt niet meer terug.” Ook nam het museum afscheid van de tocht in het museumcafé, waardoor bezoekers in de winter nooit meer “koffie met koude enkels” drinken. En de lift is breder zodat die geschikt is voor een scootmobiel.
De trappenhuizen kregen eveneens een opknapbeurt. De ramen die in de muur verstopt zaten, zijn zichtbaar gemaakt, waardoor mensen weer naar buiten kunnen kijken. Om dat binnenstromende daglicht te vieren, vroeg het museum zes kunstenaars een kunstwerk achter te laten in het trappenhuis. Timo Demollin maakte bijvoorbeeld een installatie waarin hij een groot aantal deurknoppen van het Sint Jacobs Gasthuis verwerkte. Ook Jennifer Tee, Femmy Otten, Joana Schneider en Iriée Zamblé samen met het duo Opperclaes maakten een kunstwerk.
Het souterrain is straks ingericht als educatieve vleugel. Anne de Haij: “We vinden het heel belangrijk dat mensen – kinderen en volwassenen – zelf aan de slag kunnen om kunst te maken”.
De linkervleugel van het gebouw is tijdelijk gereserveerd voor Zonvonkengesproei, de solotentoonstelling van Zoro Feigl (1983), waar dingen gebeuren die voor je gevoel niet kunnen. Je ziet ‘vogels vliegen’, ‘draaiende watermassa’, ‘vuurvliegjes’, een golvende vloer en meer. Een installatie van vijftien meter lang en drie meter hoog ziet eruit als een soort ‘bewegende schilderijenwand’, waarbij water loodrecht omhoog lijkt te druipen.
Onder de titel Van Oerbeest tot rokende croissant is in de andere museumvleugel kunst te zien die het museum de afgelopen drie jaar verzamelde, samen met oude bekenden in de museumcollectie. Sinds 1954 richt het museum zich op het verzamelen van werk van levende kunstenaars in Nederland, destijds een gedurfde stap. Waardoor het werk in deze vleugel varieert van de kleurexplosies van het Oerbeest van Karel Appel (1921-2006) tot het tapijt met een croissant van Koen Taselaar (1986).
