0
0
Recensie
Museum MORE besteedt momenteel ruim aandacht aan de gebroeders Barraud. Aan de gebroeders wie? Die vraag is bepaald niet vreemd; het museum noemt ze “waarschijnlijk het best bewaarde geheim van Zwitserland”. Het werd hoog tijd dat geheim prijs te geven.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
Zwitserland staat niet direct bekend als een land dat veel beroemde kunstenaars heeft voortgebracht. Veel mensen buiten dat Alpenland hebben wellicht ooit gehoord van Giacometti en Tinguely. En wie vaak een museum bezoekt, zou werk van Pipilotti Rist hebben kunnen zien. Maar dan houdt het snel op.
Als het aan MORE ligt, zijn François, Charles, Aimé en Aurèle Barraud straks in Nederland ook geen onbekenden meer. Want, zo vindt het museum: “De Barrauds zijn het waard om ontdekt te worden buiten Zwitserland. Volgens het museum zijn ze belangrijke vertegenwoordigers van het Europese realisme uit de jaren 20 en 30.
De broers groeiden op in een arme familie van uurwerkgraveurs in La Chaux-de-Fonds, in het Franstalige deel van Zwitserland. Overdag ploeterden ze als stratenmaker of huisschilder en ’s avonds volgden ze cursussen aan de plaatselijke kunstacademie. Uiteindelijk ontwikkelden ze een geheel eigen beeldtaal.
François bijvoorbeeld, zette een werk niet zelden op in slechts drie of vier kleuren, waarbij één kleur dan de overhand had. Op het werk De nudiste hebben de muur en de vloer bijna exact dezelfde tint als de naakte titelfiguur. De tafel met borstel en kleurrijke bloemen zorgen voor een mooi contrast.
“Als we niet met ons vieren waren geweest, was niemand van ons schilder geworden”, zei Aimé Barraud in 1951. Ze exposeerden hun werk ook vaak samen. Het is daarom passend dat ook in Museum MORE de vier broers een gezamenlijk podium krijgen.
Het meeste werk in de tentoonstelling is overigens van François, maar dat is begrijpelijk, want die was de beroemdste van de vier. In 1930 beleefde hij zijn grote doorbraak dankzij galeriehouder Max Moos uit Genève. Die was eigenaar van de grootste galerie in Zwitserland en had internationaal belangrijke contacten. Hij zorgde ervoor dat François Barraud uitgroeide tot een van de belangrijkste Zwitserse kunstenaars van die tijd.
Enkele uitzonderingen daargelaten trok het werk van François mij ook meer aan. Ik snap hoe hij in het Zwitserland van de jaren dertig een grote naam kon worden en dat particulieren én musea in zijn eigen tijd zijn werk al graag verzamelden. Zijn schilderijen hebben een enorme uitstralingskracht; door de voorstellingen, de composities en het kleurgebruik.
Een van de krachtigste werken is Jongedame in het geel (Portret van mevrouw Scheibli), net als De nudiste in slechts enkele kleuren geschilderd. Ook hier gaan muur, stoel en de geportretteerde zelf qua kleur bijna in elkaar over. Waardoor de gele jurk zowat van het doek af knalt.
Een ander opvallend schilderij is De droomster. Het model in combinatie met de compositie levert een gewaagd werk op. De dromerige vrouw zit volledig naakt op een bank. Het model zelf lijkt minderjarig, zodat het stuk nog een extra pikante lading krijgt. In een andere voorstelling figureert zij opnieuw, als de jonge dochter van de Vrouw die brood snijdt voor de soep.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Hoewel de schilderijen van François Barraud in mijn ogen de meeste zeggingskracht hebben, maakt het werk van zijn broers ook zeer terecht deel uit van de tentoonstelling. Ook zij maakten fraaie realistische schilderijen, die ook buiten Zwitserland de nodige waardering verdienen. Kom naar Museum MORE en oordeel zelf.
De Broers Barraud, t/m 12 mei in Museum MORE, Gorssel
Waardering: @@@@@@@@@@
